Η απολύμανση της κυψέλης είναι μια εργασία η οποία όταν κάποιος ξεκινά τα πρώτα βήματα στην μελισσοκομία, ίσως δεν αποτελεί προτεραιότητα καθώς υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα για να κάνει στο ξεκίνημα. Καθώς όμως περάσει λίγος καιρός, ίσως 1-2 μελισσοκομικές χρονιές θα γίνει αυτομάτως αντιληπτό ότι πρόκειται για μια απαραίτητη ενέργεια που πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο στο τέλος του χειμώνα κατά κύριο λόγο και όποια άλλη στιγμή μέσα στη χρονιά χρειαστεί μια καθαρή κυψέλη.
{adinserter Meli_post}
Παρόλο που ο χειρισμός αυτός δεν περιέχει μέλισσες, βάζω το άρθρο στους μελισσοκομικούς χειρισμούς, αφού επηρεάζει τις συνθήκες διαβίωσής τους. Η καθαριότητα περιλαμβάνει τόσο το ορατό μέρος ( κεριά , πρόπολη , σκουπίδια κτλ ) όσο και το αόρατο κομμάτι ( ασθένειες ). Οι ασθένειες που μπορεί να υπάρχουν στο ξύλινο μέρος της κυψέλης μπορεί να είναι πολλές. Ειδικά τα σπόρια της Αμερικανικής Σηψιγονίας είναι τόσο ανθεκτικά στο χρόνο, που μπορούν να μολύνουν το σμήνος πολλές δεκαετίες μετά… Για την συγκεκριμένη ασθένεια που στην συνέχεια προσβάλει το γόνο, δεν υπάρχει θεραπεία. Από την άλλη πλευρά όπως πολλοί συγγραφείς υποστηρίζουν, όλα τα μελίσσια έχουν όλες τις ασθένειες και ο βαθμός της μόλυνσης είναι εκείνος που καθιστά την ασθένεια αντιληπτή από τον άνθρωπο. Δηλαδή δεν υπάρχει απολύτως καθαρό μελίσσι. Υπάρχουν εκείνα τα σμήνη που για κάποιους λόγους ( διατροφικούς κυρίως ) δεν καταφέρνουν να κρατήσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα σε επιφυλακή σε συνδυασμό με χειρισμούς του μελισσοκόμου ( μικρά μελίσσια σε πολλά πλαίσια ), τα οποία χάνουν τον έλεγχο. Υπάρχουν και τα σμήνη όμως που το καταφέρνουν. Το κάψιμο της κυψέλης με φλόγιστρο αποτελεί μια βοήθεια προς το σμήνος, του παρέχεται ένα καθαρό σπίτι. Η φλόγα από το βουτάνιο, το προπάνιο κτλ αναπτύσσει θερμοκρασίες πολύ υψηλές. Αυτές μπορούν να καταστρέψουν το μεγαλύτερο ίσως αριθμό σπορίων των ασθενειών, αν όχι όλο. Είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε πριν να εγκαταστήσουμε ένα σμήνος σε μια χρησιμοποιημένη κυψέλη. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι ( κάποιοι πλένουν με χλωρίνη για παράδειγμα ή με καυστική σόδα ). Όμως επειδή δεν είμαι ειδικός στην χημεία προτιμώ το φλόγιστρο, που είναι αργό αλλά… φτηνό και αποτελεσματικό.
{adinserter Meli_post}
Στο πρακτικό κομμάτι τώρα, για τον μελισσοκόμο αποτελεί μια σχετικά δύσκολη και χρονοβόρα εργασία, αλλά πιστεύω φθηνή και αποτελεσματική. Πράγματι θέλει υπομονή και χρόνο. Πρέπει πρώτα να ξυθούν όσα περισσότερα κομμάτια προεξέχουν και μπορούν να αφαιρεθούν ( κεριά , πρόπολη , σκουπίδια κτλ. ) έτσι ώστε η φλόγα να φτάσει όσο το δυνατόν κοντύτερα στο ξύλο. Το ξύλο σχεδόν αμέσως μαυρίζει, δείγμα ότι στο σημείο αυτό είναι έτοιμο. Σαν να ζωγραφίζει κάποιος περνά όλη την εσωτερική επιφάνεια της κυψέλης και αυτή “μαυρίσει” αναλόγως. Ειδική προσοχή και επιμονή πρέπει να έχουμε στις γωνίες και στη βάση που κάθονται τα πλαίσια. Σε αυτά τα σημεία μαζεύεται το περισσότερο υλικό, το οποίο μπορεί να περιέχει κάποια απειλή. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι η μυρωδιά που βγάζει η καμένη πρόπολη είναι απίστευτη, μάλιστα όπως διάβαζα σε Αμερικάνικα φόρουμ βάζουν κομματάκια όταν καίνε στο τζάκι ή την φωτιά για να μυρίζει ο χώρος… Στην συνέχεια οι καμένες κυψέλες έχουν αρκετή κάπνα στην επιφάνεια του ξύλου. Αυτό φαίνεται εύκολα, όταν μεταφέρεις τις κυψέλες σου μαυρίζουν τα χέρια. Καλό είναι να μη μείνει αυτή η κάπνα μέσα γιατί ίσως είναι τοξική για τις μέλισσες οι οποίες θα θελήσουν να την καθαρίσουν. Είναι πολύ απλό και εύκολο με ένα μεγάλο σφουγγάρι ( την σκληρή του πλευρά ) και με λίγη σαπουνάδα να περάσουμε – ξύσουμε το εσωτερικό της κυψέλης και μετά με το λάστιχο να την πλύνουμε και να την αφήσουμε να στεγνώσει.
Το κόστος είναι χαμηλό. Πήρα ένα φλόγιστρο ερασιτεχνικό – μικρό με 15€ περίπου. Αυτό δέχεται το απλό γκαζάκι. Ένα γκαζάκι έχει το πολύ 70 λεπτά του ευρώ. Με ένα γκαζάκι λοιπόν έκανα με λεπτομέρεια, ίσως περισσότερη από αυτή που χρειάζεται, 10 πατώματα. Αρκετά οικονομικό νομίζω. Τον χρόνο δεν τον υπολογίζω σε κόστος, γιατί όπως σχεδόν με κάθε τι που έχει σχέση με τα μελίσσια γίνεται ευχάριστα.
{adinserter Meli_post}
Πρόσφατα προμηθεύτηκα φλόγιστρο μεγαλύτερο που συνδέεται σε μεγάλη φιάλη. Η ευκολία και η ταχύτητα δεν συγκρίνεται. Ελπίζω να κάνει όμως το ίδιο καλή απολύμανση καθώς οι κυψέλες δεν καίγονται τόσο πολύ. Το μικρό φλόγιστρο δεν παύει να αποτελεί λύση για κάποιον που έχει λίγα πατώματα.
Έτσι θα δώσουμε στα μελίσσια μια καθαρή κυψέλη στο μάτι, αλλά κυρίως στην ουσία! Γιατί οι ασθένειες δρουν με συσωρευτικό τρόπο. Όσο δεν καθαρίζουμε την κυψέλη αυτές συσσωρεύονται και κάποια στιγμή που ένα μελίσσι θα βρεθεί σε αδυναμία… θα την πατήσει! Ανεξήγητα κατά την γνώμη μας…
Επίσης το ξέστρο πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να το πλένουμε και να το περνάμε με το φλόγιστρο. Το ξέστρο είναι το μόνο εργαλείο που σίγουρα πηγαίνει από κυψέλη σε κυψέλη κάθε φορά πάλι και πάλι αποτελώντας σημείο “επαφής” ανάμεσα σε όλες τις κυψέλες. Όσον αφορά τα γάντια χρησιμοποιώ μιας χρήσης – ιατρικά, έτσι κάθε φορά που πάω στο μελισσοκομείο έχω “καθαρά χέρια”. Τα δερμάτινα μαζεύουν πολύ υλικό πάνω τους. Μέσα από αυτά τα γάντια οι μέλισσες κεντρίζουν τα χέρια, αλλά το κεντρί σπάνια μένει στο δέρμα.
{adinserter Meli_post}
Το άρθρο για την Αμερικανική σηψιγονία με ανασκόπηση επιστημονικών άρθρων, βιβλίων και κάποιες δικές μου παρατηρήσεις.
Για σχόλια, παρατηρήσεις στο τέλος του άρθρου υπάρχει φόρμα.
Comments are closed.