Η διαδικασία από τον εντοπισμό μέχρι την επιστροφή της βασίλισσας μέσα στην κυψέλη. Έχω ακόμη κάποιες επιφυλάξεις για το πιάσιμο της βασίλισσας από τα φτερά ( το σπάσιμο της κοιλιάς ίσως δημιουργεί προβλήματα στην αποθήκη σπέρματος ) , στην πορεία όμως θα φανεί αν υπάρχει κάτι προβληματικό στην όλη διαδικασία.
{adinserter Meli_post}
{adinserter Meli_post}
Εξώφυλλο :
{adinserter Meli_post}
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Το βιβλίο αυτό αντιπροσωπεύει την Γερμανική σχολή. Μπορεί κάποιος να δει κοινά στοιχεία με τα βίντεο που κυκλοφορούν στο ιντερνετ με το λογότυπο IWF και είναι πραγματικά άξια να τα δει κάποιος. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι πολύ καλό, όμως δεν μπορώ να μη σταθώ στην μετάφραση του βιβλίου, που δείχνει σαν απλή μετάφραση… και όχι μελισσοκομική μετάφραση. Τα παραδείγματα πολλά με λέξεις οι οποίες είναι ξεκάθαρο πως δεν αρκούσε η απλή μετάφραση από το λεξικό αλλά στην Ελληνική μελισσοκομική γλώσσα έπρεπε να αποδοθούν διαφορετικά. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο το οποίο δίνει πληροφορίες για τον σχηματισμό μελισσιών και τα κυψελίδια γονιμοποίησης οι οποίες απουσιάζουν από άλλα βιβλία. Επίσης έχει καλά σχεδιαγράμματα, καλές εικόνες και λεπτομέρειες με πολύ ενδιαφέρον. Οι εποχές είναι προσαρμοσμένες σε βορειότερες περιοχές, μιας και απευθύνεται σε Γερμανούς, μπορεί όμως ο μελισσοκόμος να καταλάβει τι αναλογεί στην περιοχή του. Είναι ένα βιβλίο που δεν συνιστώ για πρώτο χωρίς να σημαίνει πως είναι δύσκολο. Κάποιες αστοχίες στην μετάφραση όμως μπορεί να μπερδέψουν τον αναγνώστη.
{adinserter Meli_post}
Αριθμός σελίδεων : 184
Περιεχόμενα :
Πρόλογος
Μέλισσες, απαραίτητες στην οικονομία της φύσης
Εξασφάλιση της επικονίασης
Βιολογία
Η βασίλισσα γεννά
Η ανάπτυξη του γόνου
Σωματική διάπλαση των μελιτοφόρων μελισσών
Η κοινωνία των μελισσών – μια καλά οργανωμένη δομή
Αναπαραγωγή
Η φυσική φωλιά
Η μελισσοκομία
Οι κυψέλες
Τοποθεσίες για την εκτροφή μελισσών
Κτίσματα και χώροι για μελισσοκομία
Το ημερολογιακό έτος των μελιτοφόρων μελισσών
Το έτος της μέλισσας ξεκινά τον Αύγουστο
Διατροφικές και άλλες απαραίτητες ύλες των μελιτοφόρων μελισσών
Το ξεχειμώνιασμα
Το τέλος του χειμώνα
Η ζωή ξυπνά
Η ανερχόμενη ανάπτυξη
Σχηματισμός νεαρών μελισσιών και καθοδήγηση της τάσης για σμηνουργία
Σμηνουργία των μελιτοφόρων μελισσών
Κατευθυνόμενη εκτροφή βασιλισσών
Ράτσες μελιτοφόρων μελισσών
Αναπαραγωγή των μελισσιών
Εισαγωγή νέων βασιλισσών και αλλαγή βασίλισσας
Ύπαρξη βασίλισσας, εκκόλαψη κηφηνογόνου
Η μελισσοκομική χλωρίδα
Μελισσοκομικά φυτά
Δασική μελισσοκομική χλωρίδα
Μεταφορά των κυψελών
Απαραίτητες προϋποθέσεις για την μεταφορά
Διεξαγωγή της μεταφοράς
{adinserter Meli_post}
Εξαγωγή και εμπορευματοποίηση μελιού ποιότητας
Πρώτες ύλες του μελιού και Παρασκευή του
Εξοπλισμός
Εξαγωγή του μελιού
Επεξεργασία του μελιού
Αποθήκευση του μελιού και ποιότητα
Προώθηση του μελιού στην αγορά
Εξαγωγή και επεξεργασία του κεριού
Κύκλωμα κεριού
Κατασκευή κηρηθρωτών κεριών στο χυτήριο
Το μελισσοκέρι ως πρώτη ύλη
Διατήρηση της υγείας των μελισσών και του γόνου
Ασθένειες και παράσιτα των ενήλικων μελισσών
Ασθένειες του γόνου
Βαρροϊκή ακαρίαση
Καταπολέμηση της βαρροϊκής ακαρίασης
Η πρακτική της μελισσοκομίας
Μπαίνοντας στο χώρο της μελισσοκομίας
Εξοπλισμός για την εισαγωγή μας στη μελισσοκομία
Οι πρώτες μέλισσες
Επιθεώρηση των μελισσών
Διαχείριση των πλαισίων
Απαιτούμενος χρόνος
{adinserter Meli_post}
Νόμοι και διατάξεις
Δηλητηρίαση των μελισσών μέσω φυτοφαρμάκων
Διάταξη για τις επιδημίες των μελισσών
Πιστοποιητικό υγείας
Δικαίωμα δόμησης
Διάταξη για την γειτνίαση
Ευθύνη για την εκτροφή ζώων
Διάταξη για τα σμήνη
Διάταξη για το μέλι
Βιβλιογραφία
Φωτογραφικές πηγές
Ευρετήριο
Το παρών άρθρο αποτελεί συνέχεια στο προηγούμενο με θέμα το σημάδεμα της βασίλισσας με τίτλο «Σημάδεμα της βασίλισσας με μαρκαδόρο ( φωτογραφίες και βίντεο )» και στην ουσία το συμπληρώνει. Κάποιος αναγνώστης που δεν το έχει διαβάσει μπορεί να ρίξει μια ματιά εκεί πατώντας το παραπάνω σύνδεσμο.
Στο προηγούμενο λοιπόν άρθρο είχε παρουσιαστεί το σημάδεμα της βασίλισσας με τον πιο απλό και ερασιτεχνικό τρόπο που θα μπορούσε να γίνει. Δηλαδή με το απευθείας βάψιμο εν κινήσει της βασίλισσας ακουμπώντας την με τον μαρκαδόρο. Αυτό τον τρόπο δεν τον προτείνω, απλά τον είχα παρουσιάσει καθώς είναι μια εναλλακτική λύση η οποία για εμένα δούλεψε κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Ένα εργαλείο – εγκλωβιστής που είχα προμηθευτεί σε καμία περίπτωση δεν βοήθησε, το αντίθετο ίσως…
{adinserter Meli_post}
Έτσι αφού προμηθεύτηκα το ειδικό σωληνάκι με το σφουγγαράκι και το δίχτυ προσπάθησα πάλι. Φυσικά η λανθασμένη εκτίμηση που είχα από την αρχή με οδήγησε και πάλι σε δύσκολη θέση. Όπως κάθε νέος μελισσοκόμος δεν ήθελα να χειρίζομαι με τα χέρια μου τις βασίλισσες, να τις πιάνω δηλαδή. Νόμιζα πως απλά τοποθετείς τον εγκλωβιστή πάνω στο πλαίσιο και την σημαδεύεις ή ότι βάζεις «με τρόπο» το πλαστικό σωλήνα στο πλαίσιο στην πορεία της βασίλισσας και αυτή με 1-2 προσπάθειες μπαίνει μόνη της μέσα! Αμ δε…
Το σημάδεμα των βασιλισσών αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή βασικό στόχο. Πίστεψα πως διευκολύνει ένα σωρό χειρισμούς και ότι θα ανταμείψει την υπομονή και προσπάθεια που χρειάζεται. Έτσι λοιπόν το πήρα απόφαση ότι εφόσον θέλω να έχω όλες τις βασίλισσες σημαδεμένες με το κατάλληλο χρώμα πρέπει οι βασίλισσες να περνάν από τα χέρια μου. Και τελικά μπορώ να πω ( όπως πολλές φορές το είπα μέχρι τώρα ) πολλές ώρες σκέψεις και μελέτης για λίγα δευτερόλεπτα δουλειάς! Έπιασα λοιπόν προσεκτικά τις βασίλισσες από τα φτερά καθώς περπατούσαν και τις τοποθέτησα μέσα στον πλαστικό κύλινδρο ( tube). Εκεί με το σφουγγαράκι πιέζεται η βασίλισσα τόσο ώστε να ακινητοποιηθεί στο δίχτυ, όχι παραπάνω και τραυματιστεί. Αφού πάρει κατάλληλη θέση με τον μαρκαδόρο μέσα από μια τρυπούλα η βασίλισσα βάφεται. Οι μαρκαδόροι αυτοί σχεδόν στάζουν… οπότε ένα άγγιγμα τις περισσότερες φορές αρκεί.
{adinserter Meli_post}
Το σημάδεμα δεν χρειάζεται να πω πως είναι πολύ ανώτερο από τον προηγούμενο τρόπο που παρουσίασα. Πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι αναφορές στο θέμα λένε να μένει η βασίλισσα μέσα στο σωληνάκι πάνω από 20 δευτερόλεπτα ώστε να στεγνώσει το χρώμα και να μην ερεθίσει τις εργάτριες και θεωρήσουν την βασίλισσά τους «ξένο σώμα». Αν και με τον προηγούμενο τρόπο δεν περίμενα καθόλου και δεν υπήρχε πρόβλημα, θεωρώ πως τα 20 δευτερόλεπτα μάλλον περνάν έτσι και αλλιώς χωρίς να το καταλάβεις. Δεν μας στοιχίζει τίποτα.
{adinserter Meli_post}
Η βασίλισσα ελευθερώνεται μέσα στα πλαίσια και γρήγορα κατεβαίνει μέσα στο σκοτάδι… καθώς δεν της αρέσει και πολύ το φώς της δημοσιότητας. Στην επόμενη επιθεώρηση ίσως έχω της ευκαιρία να τραβήξω λίγο βίντεο και μερικές φωτογραφίες για να γίνει σύγκριση και να φανεί πόσο καλύτερος είναι αυτός ο τρόπος από τον προηγούμενο τον οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα χρειαστεί πάλι να εφαρμόσω.
Τα παραπάνω προσωπικά μου αρκούν για την ώρα και την φάση που βρίσκομαι, όμως λόγω του ότι η εκτροφή βασιλισσών έχει ήδη αρχίσει να με απασχολεί ( θεωρητικά και πρακτικά ) ίσως να με απασχολήσει σε λίγο καιρό το ακόμη πιο λεπτομερές σημάδεμα των βασιλισσών. Αν αυτό συμβεί μια ανάλογη ανάρτηση θα γίνει τότε.
Προτείνω σε όλους όσους πιστεύουν ότι μπορεί να ωφεληθούν από τις σημαδεμένες βασίλισσες, να το δοκιμάσουν.
Έτοιμη και η φωτογραφία με την σημαδεμένη βασίλισσα.
{adinserter Meli_post}
Μετά από μια δοκιμαστική εφαρμογή με ζάχαρη άχνη ( σκόνισμα ) σε μόνο μια κυψέλη κατέγραψα το παρακάτω βίντεο. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το σκόνισμα η ζάχαρη άρχισε να πέφτει κάτω από τον ανοιχτό πάτο και μαζί της έπεσαν αμέσως και μερικά βαρρόα. Στην παρούσα δημοσίευση απλά παραθέτω το βίντεο. Θεωρία, πρακτική και συμπεράσματα από το σκόνισμα θα έχω άλλη φορά. Πολύ περιληπτικά πάντως πρέπει να αναφέρω ότι ένα απλό σκόνισμα είναι περισσότερο χρήσιμο για να μαζέψεις μερικά βαρρόα για να τα δεις από κοντά και να τα μελετήσεις παρά για να βοηθήσεις το μελίσσι. Χρειάζονται πολλά σκονίσματα ανά λίγες ημέρες έτσι ώστε να υπάρξει κάποια αξιόλογη μείωση του ( ενήλικου ) πληθυσμού τους σε μια εποχή ( όπως τώρα ) που μέσα στο γόνο είναι ήδη τα μικρά βαρρόα που σε λίγες μέρες θα γεμίσουν την κυψέλη και θα αρχίσουν να φαίνονται με γυμνό μάτι ( τέλος καλοκαιριού οι ισορροπίες έχουν αλλάξει και η αναλογία βαρρόα / μέλισσες μεταβάλλεται με αναπάντεχους ρυθμούς ). Γενικώς όμως είναι δοκιμασμένη πρακτική και θέλει τον τρόπο της.
{adinserter Meli_post}
Στο βίντεο παρακολουθήστε μερικά βαρρόα στο χέρι μου που μάζεψα από κάτω όταν έπεσαν για να τα δω καλύτερα. Μια μέλισσα επίσης επισκέφθηκε το χέρι μου και απλά περνώντας δίπλα από τα βαρρόα ένα από αυτά κυριολεκτικά κόλλησε πάνω στο πόδι της χωρίς να το καταλάβει ! Φανταστείτε τι γίνεται μέσα στον πάτο της κυψέλης αν πέσει ένα ζωντανό βαρρόα κατά λάθος. Η επιστροφή του στο γόνο είναι σχεδόν βέβαιη! Για τον λόγο αυτό έχω φτιάξει πάτους 100% αεριζόμενους όσον αφορά την έκταση.
{adinserter Meli_post}
{adinserter Meli_post}
Η «γενειάδα» ή «γένι» όπως συχνά αποκαλείται το φαινόμενο της συγκέντρωσης των μελισσών στην είσοδο της κυψέλης μας απασχολεί τους θερμούς μήνες του έτους. Τους ζεστούς μήνες του χρόνου είναι κάτι αναμενόμενο και δεν πρέπει να μας εκπλήξει αν το δούμε να συμβαίνει στις κυψέλες μας. Οι μέλισσες μπορεί να κάθονται στην είσοδο, στην σανίδα πτήσης, στην πρόσοψη πάνω από την είσοδο και γενικώς όπου πιστεύουν πως είναι καλύτερα για εκείνες.
{adinserter Meli_post}
Το άρθρο αυτό ενώ είναι γραμμένο εδώ και κάποιο διάστημα, καθυστέρησα την δημοσίευσή του καθώς περίμενα την κατάλληλη στιγμή ώστε να έχω και φωτογραφικό υλικό. Το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε φέτος και έτσι το φωτογραφικό υλικό θα είναι πολύ φτωχό.
Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν και προκαλούν αυτή την συμπεριφορά είναι η υψηλή θερμοκρασία, η υψηλή υγρασία, ο υπερπληθυσμός και η έλλειψη επαρκούς αερισμού στο εσωτερικό των κυψελών. Είναι σημαντικό πως όλα τα παραπάνω αφορούν τις συνθήκες ( μικροκλίμα ) στο εσωτερικό της κυψέλης παρόλο που το γένι σχηματίζεται συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Συνδυασμός των παραπάνω συνιστωσών καθορίζει την μορφή και την έκταση που η «γενειάδα» θα λάβει. Η υψηλή εξωτερική θερμοκρασία απλά είναι ο παράγοντας που επηρεάζει συγκεκριμένη εποχή του χρόνου τις αναλογίες και τις ισορροπίες των εσωτερικών συνθηκών. Η ζέστη λοιπόν του καλοκαιριού βοηθά ώστε να ξεπεραστούν… κάποια ανεκτά όρια, γεγονός που προκαλεί την έξοδο του απαραίτητου αριθμού μελισσών από το σώμα της κυψέλης για να τους επιτρέψει να επαναφέρουν την τάξη και τις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης, κυρίως της γονοφωλιάς η οποία είναι η «καρδιά» ή «γεννήτρια» της κυψέλης. Η γονοφωλιά αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την εικόνα μιας αποικίας μερικές εβδομάδες αργότερα, είναι περίπου μια προβολή στο μέλλον! Αυτό που τελικά προκαλεί την εμφάνιση της «γενειάδας» είναι η αντίδραση των μελισσών στην αλλαγή των εξωτερικών συνθηκών… οι οποίες απειλούν την γονοφωλιά με υπερθέρμανση. Οι μέλισσες για να αποφύγουν δυσάρεστες καταστάσεις ( όπως και τον χειμώνα ) δαπανούν ενέργεια και εργατικό δυναμικό, που προφανώς στερούνται από άλλη δραστηριότητα της αποικίας.
{adinserter Meli_post}
Όπως είναι γνωστό οι ζωντανοί οργανισμοί προσαρμόζονται στις εξωτερικές συνθήκες σχετικά εύκολα, όχι όμως… πριν γεννηθούν! Τα μωράκια μας στην κοιλιά της μαμάς τους έχουν σταθερό και ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο γόνος ( τα μελισσομωράκια ) χρειάζεται απαραίτητα να βρίσκεται σε κάποια όρια θερμοκρασίας. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς είναι ότι τα όρια ( γενικώς ) υπάρχουν από δύο πλευρές ενός σημείου αναφοράς. Δηλαδή υπάρχει το κάτω όριο για το οποίο παλεύουν οι μέλισσες τον χειμώνα… αλλά υπάρχει και το άνω όριο για το οποίο, χωρίς συνήθως να δίνουμε σημασία , παλεύουν επίσης οι μέλισσες το καλοκαίρι. Οι Έλληνες συγγραφείς το έχουν αποτυπώσει αυτό στα βιβλία τους, ο «κύριος εχθρός των Ελλήνων μελισσοκόμων είναι η ζέστη και όχι το κρύο». Αυτό βέβαια σε μια χώρα όπως η δική μας που έχει πολλά διαφορετικά μικροκλίματα είναι στην ευχέρεια του κάθε μελισσοκόμου να το κρίνει.
{adinserter Meli_post}
Κάποιες φορές οι μελισσοκόμοι συγχέουν το γένι με την εκδήλωση της σμηνουργίας. Αυτό είναι σε κάποιο βαθμό λογικό διότι υπάρχουν κοινά σημάδια και ομοιότητες, υπάρχουν όμως και οι διαφορές ( που είναι ξεκάθαρες ) στις οποίες θα εστιάσουμε. Η σμηνουργία λαμβάνει χώρα στο τέλος της άνοιξης – αρχές καλοκαιριού ενώ το γένι από το μέσο έως και τα τέλη του καλοκαιριού ( ανάλογα με την περιοχή πάντα ). Η σμηνουργία εξελίσσεται σε ένα διάστημα λίγων ωρών πριν ή μετά το μεσημέρι ενώ το γένι όσο πιο πολύ πλησιάζουμε προς το βραδάκι. Οι μέλισσες σε αυτή την περίπτωση δεν «μαζεύονται» μέσα… πριν να δροσίσει όσο χρειάζεται και ας είναι βράδυ. Στις καλοκαιρινές μεταφορές πολλές φορές οι μέλισσες κάθονται από έξω δυσκολεύοντας λιγάκι το έργο της μεταφοράς. Οι μέλισσες που σμηνουργούν είναι θορυβώδεις ενώ εκείνες που δροσίζονται… είναι ήσυχες. Τέλος οι μέλισσες που σμηνουργούν εκτός από το ότι καλύπτουν την πρόσοψη της κυψέλης δημιουργούν και ένα σύννεφο μελισσών που πετούν ενώ οι μέλισσες της γενειάδας απλά κάθονται.
{adinserter Meli_post}
Στο πρακτικό μέρος τώρα, αν οι μέλισσές σχηματίζουν γενειάδα δεν αποτελεί κάτι ανησυχητικό, είναι ένα φυσικό φαινόμενο ή μάλλον πιο σωστά μια αναμενόμενη συμπεριφορά. Σε πιο βαθμό όμως ? Οι κυψέλες πρέπει να έχουν επαρκή αερισμό αλλά και μια κοντινή πηγή νερού, διότι ως γνωστόν το νερό αποτελεί εργαλείο με το οποίο οι μέλισσες ρυθμίζουν το κλίμα τους, πέραν των άλλων προφανών χρήσεων. Η σκίαση των κυψελών με φυσικό τρόπο είναι ιδανική ( δέντρα κτλ ). Η τεχνητή σκίαση είναι επίσης αποδεκτή αλλά έχει κόστος κυρίως σε χρόνο και προσπάθεια από την μεριά του μελισσοκόμου. Εγώ χρησιμοποιώ φελιζόλ που προεξέχει 10 πόντους από κάθε πλευρά της κυψέλης το οποίο μετακινώ προς την πλευρά που χτυπά ο ήλιος το καλοκαίρι ενώ το τις υπόλοιπες εποχές το αφήνω να προεξέχει από κάθε πλευρά ώστε να μη βρέχεται η κυψέλη. Αυτό αν και φαίνεται απλό, δεν είναι κάτι που μπορεί ,δίχως κόπο, να κάνει κάποιος σε νομαδικά και μεγάλα μελισσοκομεία. Επίσης το φελιζόλ έχει κάποιο κόστος ενώ φθείρεται από τα εναλλασσόμενα καιρικά φαινόμενα. Έχω αναφέρει πάλι ότι κάποιοι χειρισμοί ανάλογα με την εκμετάλλευση που διαθέτει ο κάθε μελισσοκόμος μπορούν να φανούν από αστείοι μέχρι ασήμαντοι για κάποιους και απολύτως απαραίτητοι για κάποιους άλλους. Στα σταθερά μελισσοκομεία γενικώς μπορούν και πρέπει ίσως να εφαρμόζονται κάποια επιπλέον πράγματα.
Συμπερασματικά, το γένι δείχνει ότι το ισοζύγιο της ενέργειας στο εσωτερικό της κυψέλης ξεπέρασε τα ανεκτά όρια. Το ίδιο συμβαίνει και το χειμώνα στις κυψέλες στις οποίες δημιουργούνται ρεύματα ψυχρού αέρα στο εσωτερικό, όμως κανένας δεν το καταλαβαίνει διότι οι μέλισσες τότε δεν… βγαίνουν έξω να μας το πούνε! Σε κάθε περίπτωση οι μέλισσες διαχειρίζονται αυτή την υπερβολή, με τον τρόπο τους. Αν έχουμε φροντίσει για σκίαση, επαρκή αερισμό στις κυψέλες και παροχή νερού δεν υπάρχει κάτι να κάνουμε και δεν πρέπει να ανησυχεί κάποιος παραπέρα, αφού οι μέλισσες δαπανώντας λίγο περισσότερο χρόνο, κόπο και αποθέματα θα φροντίσουν να επαναφέρουν την τάξη!
Οι αεριζόμενοι πάτοι υποθετικά λύνουν σε κάποιο βαθμό αυτό το πρόβλημα. Φέτος έχω σε μερικά μελίσσια 100% αεριζόμενους πάτους δικής μου κατασκευής χωρίς καθόλου πατούρα ( φωτογραφία στο τέλος ) . Επίσης διατηρώ και μερικά με πάτους σταθερούς και ξύλινους. Περίμενα να έρθουν οι μεγάλες ζέστες για να βγάλω κάποια συμπεράσματα. Μάλλον όμως θα πρέπει να περιμένω κάποια άλλη χρονιά αφού η φετινή δεν ήταν από τις πιο θερμές. Έτσι περίπου η ίδια εικόνα υπήρχε σε όλα τα μελίσσια. Λίγες μέλισσες έξω στις σανίδες πτήσης ανεξάρτητα από τον τύπο βάσης και την δυναμικότητα της κυψέλης. Σε καμία περίπτωση δεν είδα να σχηματίζεται γένι μέχρι στιγμής φέτος.
Στην αρχή είναι η πορεία κατασκευής και στο τέλος το βίντεο την ώρα που λειτουργεί.
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου κατασκευές. Την έκανα με πολύ όρεξη και το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Δεν με ενδιαφέρει η σύγκριση με μια επαγγελματική αντίστοιχη, ο σκοπός πάντα είναι η αυτοδυναμία ( να φτιάχνουμε τα εργαλεία μας ) και η συντήρηση του μυαλού σε κατάσταση ετοιμότητας. Στην πράξη η συσκευή δουλεύει πολύ καλά, γιατί να μη δουλεύει ? Ο ήλιος κάνει την δουλειά και από αυτόν έχουμε αρκετό.
{adinserter Meli_post}
Προφανώς είδα αρκετά πράγματα στο ιντερνέτ πριν ξεκινήσω την κατασκευή, πολλά από αυτά δανείστηκα και στην δική μου υλοποίηση ( πως να γίνει αλλιώς, είναι μονόδρομος ) και κάποια άλλα τα πρόσθεσα εγώ, πάνω στην πράξη και κυρίως διότι δεν είχα όλα εκείνα τα μέσα για να αντιγράψω πλήρως άλλες ιδέες. Θα καταλάβετε μόνοι σας τις διαφορές από αυτά που βλέπετε συνήθως. Στην πράξη αυτό με βοήθησε και τέλειωσα την κατασκευή με ότι… είχα στην αποθήκη! Το έχω ξαναπεί είμαι λίγο ανυπόμονος, εσείς όμως που δεν είστε μπορείτε να βελτιώσετε την κατασκευή.
Δεν θέλω να γράψω θεωρίες, είναι μια κατασκευή. Ο ήλιος κάνει την δουλειά και εμείς απλά πρέπει να τον βοηθήσουμε με τις απώλειες. Τίποτα παραπάνω. Ήδη από την άνοιξη μπορεί να λιώσει, για τον Ιούλιο δεν λέω τίποτα παραπάνω από το ότι δεν βάζεις χέρι μέσα!
Ελπίζω να βοηθήσω αυτούς που θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Υπάρχουν πολλοί ( όπως εγώ ) που δεν μπορούν για λίγα μελίσσια κάθε τόσο να επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό με εκατοντάδες ΕΥΡΩ € για μελισσοκομικές αγορές, οι οποίες δεν τελειώνουν ποτέ! Έχω ήδη κατασκευάσει και την συσκευή για το συρμάτωμα των πλαισίων που λειτουργεί αυτόνομα και οπουδήποτε ( και στο μελισσοκομείο ) με μπαταρία και φυσικά… τον ήλιο ( φωτοβολταϊκό ). Θα την παρουσιάσω και αυτή σε επόμενο θέμα.
Ξεκινάμε…!!!
{adinserter Meli_post}
Βασικά χρειαζόμαστε δύο σώματα κυψελών, ένα κομμάτι λαμαρίνα, τζάμι, δύο μεντεσέδες και μερικά ξύλα και μερικά άλλα πραγματάκια.
Με την σέγα κόβουμε την πρόσοψη τις φάτσες σαν χαμόγελα.
Εγώ άφησα ένα κομμάτι στο πάνω μέρος για καλύτερη στήριξη. Αν αυτή η στήριξη δοθεί αλλιώς ( εξωτερικά ) ίσως δεν χρειάζεται.
Περνάμε το κομμάτι της λαμαρίνας έτσι ώστε να φτιάχνει καμπύλη. Πρέπει λοιπόν να είναι μεγαλύτερο από το πλάτος της κυψέλης. Πόσο ? πάνω στην πράξη θα το δείτε. Έτσι τα πάντα και από όλες τις πλευρές θα καταλήγουν κάτω… στη χαμογελαστή έξοδο!!!
Ο κηροτήκτης αρχίζει και παίρνει μορφή. Η λαμαρίνα πρέπει να έχει μια κλίση προς τα κάτω.
Με ένα από τα δύο κομμάτια που κόψαμε από τις φάτσες χωρίζουμε τον θάλαμο τήξης… από τον θάλαμο του προϊόντος! Τίποτα δεν πάει χαμένο, ουτε το ξύλο. Μη νομίσετε ότι το είχα προσχεδιάσει. Το κρατούσα στα χέρια μου και έλεγα… τι να το κάνω, τι να το κάνω… και ταίριαξε σαν να έπαιζα TETRIS. Με κανένα καρφάκι από κάτω δίνουμε κλίση στην λαμαρίνα.
Είδα τον κηροτήκτη… ανάποδα!
Έβαλα από κάτω κάτι κομμάτια φελιζόλ, για μόνωση. Ξέρω θα μπορούσα και καλύτερα αλλά είπαμε. Ότι βρίσκω στο υπόγειο, αν περιμένα να βρω όλα τα υλικά τέλεια και άριστα… θα πετάξει το πουλάκι. Ξέρετε για πιο πουλάκι λέω. Κάποιοι το λένε και momentum.
Με ξύλο ή ότι άλλο έχετε κλείνετε το κάτω μέρος και συγχρόνως δένεται και η κατασκευή. Έιναι σημαντικό να δεθεί. Αργότερα που θα προστεθεί και το διπλό τζάμι ( μεταξύ μας και με ένα γίνεται η δουλεία ) θα βαρύνει πολύ και θα ανοίγουν οι ραφές!
Αυτό είναι το σημείο που έχει προβλεφθεί για να καταλύγει το υγρό κερί. Σαν δοχείο συλλογής… βάλτε ότι χωράει ο νού σας! Αρκεί να χωράει και εκεί ταυτόχρονα.
Με αλουμινοτενία ( πολύ χρήσιμη γενικά ) πέρασα όλα τα σημεία του θαλάμου τήξης εκτός από την λαμαρίνα. Με αυτό τον τρόπο δένεται η κατασκευή, μονόνεται και η παραμικρή χαραμάδα και πολλαπλασιάζεται η ωφέλιμη επιφάνεια για τον ήλιο.
Έτοιμος ο θάλαμος τήξης, πολύ επιστημονικό ακούγεται! Σαν πυρηνικός αντιδραστήρας.
Σειρά τώρα έχει να μονωθεί ο θάλαμος και από την πάνω πλευρά, στην επαφή του με το τζάμι. Υπάρχουν πολλές επιλογές και υλικά. Ότι σας βολεύει.
Τώρα αν πατήσει το τζάμι δεν θα υπάρχει σχεδόν από πουθενά διέξεδος για τον ζεστό αέρα και έτσι συνεχώς θα θερμένεται.
Εδώ τοποθέτησα το τζάμι από πάνω για να δω αν εφαρμόζει καλά στις ταινίες μόνωσης.
Και αφού τα έβαλα που τα έβαλα… δεν κάνω και μια δοκιμή λέω να δω τι ψάρια πιάνει η κατασκευή μου. Μονό το τζάμι απλά από πάνω.
Η πρώτη δοκιμή έγινε με λίγα φύλλα κηρήθρας. Αυτά είχα πρόχειρα. Μια σίτα είναι απαραίτητη για να συγκρατεί τα “κουκούλια” και τα “σκουπίδια” γενικά και να μη καταλήγουν στο κερί μας. Μια λινάτσα ή κάποιο άλλο ύφασμα επίσης κάνει και μάλιστα επιβάλεται.
Έβαλα ένα μικρό ψηφιακό θερμόμετρο για να ανακαλύψω τι θερμοκρασίες θα αναπτυχθούν. Όπως θα δείτε αργότερα… μέγα λάθος. Χρειάζονται θερμόμετρα άλλου τύπου για αυτές τις δουλειές.
Στην αρχή χρειάζεται κάποιος χρόνος μέχρι να “πιάσει” θερμοκρασία ο φούρνος μας. Μάλιστα, φούρνος γιατί εκεί μέσα ψήνεις άνετα και ψωμί!
Σιγά σιγά το κερί… παραδίνεται! Φυσικά το κερί μέσα από κηρήθρες στις οποίες έχει εκτραφεί και γόνος είναι πιο δύσκολο να βγει και θέλει περισσότερο χρόνο.
Το πρώτο σημάδι επιτυχίας. Οι πρώτες σταγόνες στο πιάτο μας!
Το κερί ήδη είχε αρχίσει να τρέχει, είχε λίγο ακόμη μέσα οπότε πήγα για φαγητό…
Επιστρέφοντας βρήκα το πιατάκι γεμάτο από το λιωμένο κερί. Γενικά σε πρώτη φάση το κερί δεν είναι καθαρό. Σκουπίδια και μέλι επίσης συγκεντρώνεται στο πιατάκι και θέλει καθάρισμα.
Εκτός από το κερί στο πιατάκι βρήκα και κάτι… που παλιά δούλευε! Όχι πλέον… το καλό είναι ότι ο κηροτήκτης κάνει την δουλειά και μάλιστα καλά.
Ακολούθησε δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες…
Το αποτέλσμα επίσης καλό.
Το κερί είναι τέλειο, αλλά χρειάζεται καθάρισμα όπως ήδη είπα. Ο διαχωρισμός του κεριού μπορεί να γίνει με την βοήθεια του νερού αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Ο κηροτήκτης μετά τις πρώτες δοκιμές μπαίνει πάλι στο συνεργείο για να γίνουν κάποιες προσθήκες και βελτιώσεις.
Ένα πορτάκι μπροστά διευκολύνει την πρόσβαση στο χώρο συλλογής.
Προστέθηκε καπάκι με διπλό τζάμι και ο κηροτήκτης είναι έτοιμος για δουλειά.
Έτοιμο ποζάρει στον φακό
Το κερί που βγάζουμε την πρώτη φορά και καθαρίζουμε μπορούμε να το ξαναβάλουμε και να πάρουμε καθαρότερο προϊόν.
Λοιπόν κάπου εδώ τελειώσαμε, άντε και καλά κεριά! Μη ξεχνάτε, το κερί είναι ακριβό προϊόν που βγαίνει από την κυψέλη μας. Πρέπει να το σεβόμαστε όσο του αξίζει. Γίνεται αλοιφές, διακοσμητικά κεριά και πολλά άλλα.
Δεν είναι τέλειο το χρώμα του γνήσιου κεριού ? Στιγμιότυπο από μια μέρα της άνοιξης που ήταν στα όρια… βγαίνω δεν βγάινω.
Για το τέλος άφησα το βίντεο με τον κηροτήκτη σε δράση. Όλοι μπορούν να κάνουν κατασκευές, ειδικά αυτοί που χρειάζονται κάτι και δεν έχουν τα χρήματα… μπορούν ακόμη καλύτερα! Το κόστος δεν πρέπει να είναι πολύ διαφορετικό από 50€ για όλα τα υλικά. Αν έχετε να κάνετε κάποια παρατήρηση – σχόλιο – πρόταση για βελτίωση γράψτε από την φόρμα στο τέλος της σελίδας.
{adinserter Meli_post}
Μετά από αρκετές εβδομάδες παύσης το Μέλι Κόνιτσας επιστρέφει στην «ενεργό δράση» με πολύ ωραίο υλικό από τον συνάδελφο και παλιό μελισσοκόμο Παναγιώτη Αθανασίου που διατηρεί το μελισσοκομείο του στην περιοχή και μοιράζεται μια τέχνη και τα μυστικά της τόσο μαζί μου όσο και μαζί σας μέσω της ιστοσελίδας. Πραγματικά πιστεύω πως δεν είναι πολύ συχνό κάποιος παλιός μελισσοκόμος να μοιράζεται τεχνικές και εμπειρίες που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι και εξειδικευμένες. Δεν θα γράψω πολλά λόγια γιατί οι φωτογραφίες αξίζουν χιλιάδες λέξεις για όποιον τον ενδιαφέρει το θέμα.
{adinserter Meli_post}
Δύο παρατηρήσεις μόνο θα κάνω,
– Οι παγίδες σμήνους πρέπει να αποτελούν μια τεχνική που στόχο έχει την συγκράτηση των μελισσοσμηνών που φεύγουν από το μελισσοκομείο μας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βάλουμε στόχο την αύξηση του μελισσοκομείου μας συλλέγοντας – ψαρεύοντας σμήνη άλλων μελισσοκόμων με ειδικούς χειρισμούς. Ο συνάδελφος Παναγιώτης το κάνει επιτυχημένα στο μελισσοκομείο του και με αυτή την λογική μοιράζεται τις εικόνες, για να βοηθήσει ( ίσως ) τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο στα μελισσοκομεία τους. Οι παγίδες αυτές λειτουργούν καλά ως πρώτη στάση των μελισσιών που φεύγουν μέχρι να διαλέξουν την μόνιμη τοποθεσία τους.
– Μια δεύτερη παρατήρηση στο πρακτικό κομμάτι τώρα, φαίνεται πως τα στοιχεία όσον αφορά το άνοιγμα φαίνεται ξεκάθαρα από τις φωτογραφίες πως τα κριτήρια που θέτουν όλα τα μελισσοκομικά κείμενα όπως για παράδειγμα 1 ίντσα, 2 ίντσες τρύπα κτλ δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τις μέλισσες όσον αφορά την προσωρινή τους θέση αλλά μάλλον την τελική τους φωλιά.
Η θεωρία για τις παγίδες αφεσμών ( η οποία είναι μεγάλη ) καλό θα ήταν να προηγηθεί από την παρούσα δημοσίευση. Παρόλα αυτά θα συμπληρωθεί άλλη στιγμή και τα δύο άρθρα θα συνδεθούν.
Το άρθρο για το φαινόμενο της σμηνουργίας είναι σχετικό επίσης.
{adinserter Meli_post}
{adinserter Meli_post}
Αρκετοί από εσάς ίσως έχουν παρατηρήσει τις μέλισσες μιας κυψέλης να έχουν διαφορετικό χρώμα.
{adinserter Meli_post}
Φυσικά η διαφορά μπορεί να είναι μικρή όπως για παράδειγμα στις φωτογραφίες του άρθρου ή μεγαλύτερη ανάλογα με τις φυλές των μελισσών που αναμιγνύονται ( μια φυλή μελισσών με μαύρα χαρακτηριστικά θα έκανε πιο εμφανή την διαφορά ). Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι απλά τα γενετικά χαρακτηριστικά που μεταφέρονται στην βασίλισσα όταν γονιμοποιείται μέσω του σπέρματος των κηφήνων. Όπως είναι γνωστό η βασίλισσα κατά την διάρκεια της πτήσης για την γονιμοποίηση «ζευγαρώνει» με πολλούς κηφήνες, μέχρι και 20. Όπως συμβαίνει με όλα τα ζώα, έτσι και στις μέλισσες ο κηφήνας είναι ο πατέρας των μελισσών, άσχετα αν η αξία τους έχει υποβαθμιστεί τόσο από μελισσοκόμους όσο και από όλους μας χρησιμοποιώντας το όνομά τους απαξιωτικά. Σήμερα τα ευρήματα ερευνών δείχνουν πως ένας κανονικός αριθμός κηφήνων στην κυψέλη ενισχύει την εργατικότητα, την υγεία του μελισσιού, ζεσταίνει τον γόνο με την παρουσία του, πέραν της γονιμοποίησης που κυρίως προσφέρουν.
{adinserter Meli_post}
Στην πράξη όταν γονιμοποιείται η βασίλισσα το σπέρμα των πολλών κηφήνων «μπαίνει» με την σειρά στην βασίλισσα. Έτσι όταν έρχεται η ώρα να το χρησιμοποιήσει εκείνη για να γονιμοποιεί τα αυγά που γεννά για μια περίοδο το αυγό ακουμπά το σπέρμα ενός κηφήνα και όταν αυτό τελειώσει ακουμπά του επόμενου κτλ. Αν λοιπόν οι κηφήνες είναι από διαφορετικές φυλές, τότε και οι απόγονοι θα είναι διαφορετικοί. Οι κηφήνες είναι οι «μπαμπάδες» χιλιάδων μελισσών μέσα στην κυψέλη και τους έχουν κληρονομήσει χαρακτηριστικά όπως και η «μαμά» τους, η βασίλισσα. Μελισσοκόμοι επιβεβαιώνουν τα παραπάνω καθώς έχουν παρατηρήσει πολύ σημαντικές αλλαγές στην όψη μιας κυψέλης που γνώριζαν.
Η εξωτερική εμφάνιση των διαφορετικών μελισσών είναι ίσως το μόνο που μπορούμε εμείς να παρατηρήσουμε και αποτέλεσε την αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο. Στην πράξη όμως αυτό είναι το λιγότερο σημαντικό γιατί πιο σπουδαία χαρακτηριστικά επίσης περνάν αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε με τα μάτια μας, αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε άλλα εργαλεία όπως η αντίληψη. Πολλά χαρακτηριστικά όπως η ικανότητα διαχείμασης , η ανθεκτικότητα στις ασθένειες κ.α είναι αποτέλεσμα των χρωμοσωμάτων των κηφήνων. Έτσι μπορεί να συμβεί μια «ανεξήγητη» κατά τα φαινόμενα αλλαγή στην συμπεριφορά των μελισσών μας όπως η κρίση στο ανοσοποιητικό σύστημα της αποικίας. Το χρώμα λοιπόν δεν μας πειράζει και τόσο πολύ, αλλά μια ή περισσότερες «σειρές» μελισσών οι οποίες θα είναι ευάλωτες στις ασθένειες μπορούν να αλλάξουν άρδην την εικόνα και την κατάληξη του μελισσιού μας, φυσικά «ανεξήγητα». Σε μια περιοχή όπου η ντόπια φυλή μέλισσας είναι η μόνη που υπάρχει, οι διαθέσιμοι κηφήνες είναι επίσης της ντόπιας φυλής. Έτσι τέτοια φαινόμενα είναι δύσκολο να παρατηρηθούν. Στην πράξη όμως αυτό δεν είναι εφικτό καθώς όλες οι φυλές είναι διαθέσιμες από τους βασιλοτρόφους και οι μελισσοκόμοι ψάχνοντας για την φυλή που θα τους δώσει το περισσότερο μέλι τις δοκιμάζουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, οπότε η καθαρότητα κάποιας φυλής αποτελεί μακρινή ανάμνηση.
Το γεγονός ότι η βασίλισσα γονιμοποιείται από πολλούς κηφήνες και όχι από έναν αποτελεί μια δικλείδα ασφαλείας απέναντι στην αιμομιξία αλλά και στην «διαιώνιση» καλών χαρακτηριστικών. Οι πιο ικανοί από τους εκατοντάδες κηφήνες που συγκεντρώθηκαν, θα έχουν την ευκαιρία να φτάσουν στην βασίλισσα και όχι μόνο ένας ο οποίος ίσως να είναι αμφίβολης ποιότητας.
Παρόλη την πρόνοια που εμπεριέχει η ζωή στην φύση, ο άνθρωπος έχει την μαγική ιδιότητα να χαλά ότι αρμονικό βλέπει ( όχι επίτηδες προς Θεού ) αφού νομίζει ότι αυτός θα πειράξει μερικές παραμέτρους και θα τα κάνει καλύτερα! Πράγματι υπάρχουν βασιλοτρόφοι που έχουν τον έλεγχο των πράξεών τους. Όμως η εκτεταμένη βασιλοτροφία χωρίς πρόνοια για την αποφυγή αιμομιξίας ίσως έφερε ως αποτέλεσμα τον εκφυλισμό της αυθεντικής Ελληνικής φυλής μελισσών και μαζί με την απώλειά της, χάθηκαν και τα καλά χαρακτηριστικά της. Πιστεύω πως δύο συνήθης πρακτικές των μελισσοκόμων, μια των αγροτών και κάτι που ήρθε απρόσκλητο ( εκτεταμένη βασιλοτροφία και αποτροπή της σμηνουργίας – άσκοπη χρήση φυτοφαρμάκων – βαρρόα αλλά αυτή είναι κεφάλαιο από μόνη της ) συντέλεσαν σε μια κατάσταση παγκοσμίως η οποία ναι μεν ανεβάζει τα νούμερα στις οικονομοτεχνικές μελέτες για φέτος, του χρόνου και μέχρι να βγεις στην σύνταξη και κάνει πιο επικερδή τα επαγγέλματα αυτά, αλλά θα παραδώσει μια αμφίβολη κατάσταση στις επόμενες γενιές.
{adinserter Meli_post}
Στο βίντεο αυτό περιγράφεται πως γίνεται η γονιμοποίηση των βασιλισσών, οι οπόιες πηγαίνουν σε ένα νησάκι από πολλά μέρη μόνο και μόνο για να είναι η γονιμοποίηση ελεγχόμενη. Αξίζει να το δει κάποιος.
Ο άνθρωπος διανοητικά έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα ( όχι ο Θωμάς, ο Κώστας, ή ο Στέφανος μόνος του αλλά ως μάζα ). Η ανικανότητα πρόβλεψης και ταυτόχρονη υποτίμηση των συνεπειών των πράξεών του. Οι Αμερικάνοι φέτος καταγράφουν τεράστιες απώλειες ( κάποιοι από τους μελισσοκόμους με τις περισσότερες κυψέλες έχασαν το 60% ) στα μελισσοσμήνη τους και αυτό δεν είναι άσχετο από τις μεθόδους εντατικής εκμετάλλευσης της μέλισσας που έχουν υιοθετήσει σε καταστάσεις πέραν… της συλλογής μελιού!
Τα παραπάνω ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ κάποια μορφή διαμαρτυρίας ή κάποια οικολογική αναλαμπή, είναι ΜΟΝΟ σκέψεις που προκύπτουν από την ανάγνωση μελισσοκομικών κειμένων αλλά και από τα μελισσοκομικά νέα του κόσμου!
Συχνά μου λένε ότι έχω χάσει το νόημα της μελισσοκομίας και ότι δύσκολα θα βγάλω χρήματα με αυτά που ασχολούμαι! Ίσως έχουν δίκιο.
Για οποιοδήποτε σχόλιο πάνω στο κείμενο υπάρχει φόρμα στο κάτω μέρος της σελίδας.
Το άρθρο που ακολουθεί περιλαμβάνει στοιχεία η πηγή των οποίων είναι σημειώσεις και άρθρα από 3 Αμερικανικά πανεπιστήμια και έναν μελισσοκόμο επίσης από την Αμερική του οποίου ο τρόπος σκέψης μου αρέσει ( University of Delaware , University of Florida , Michael Bush , το φωτογραφικό υλικό είναι από το North Carolina State University )
Η σμηνουργία την άνοιξη και λίγο πριν την μεγάλη μελιτοφορία ( γιατί υπάρχει περίπτωση να το κάνει και σε άλλη περίοδο αν υπάρξει λόγος ) είναι μια χαρακτηριστική συμπεριφορά ενός παραγωγικού και δυνατού μελισσιού. Η σμηνουργία είναι η διαδικασία αναπαραγωγής του μελισσιού, σε επίπεδο αποικίας και όχι σε επίπεδο μέλισσας. Όταν μια αποικία σμηνουργεί χωρίζεται στην ουσία σε δύο αποικίες. Ως αποτέλεσμα ο συνολικός πληθυσμός μελισσών στην φύση αυξάνεται ενώ και το γενετικό υλικό εμπλουτίζεται και αλλάζει καθώς η νέα βασίλισσα που θα εκκολαφθεί θα ζευγαρώσει με κηφήνες από άλλες αποικίες της περιοχής. Για αυτό το σκοπό η βασίλισσα ζευγαρώνει με έναν αριθμό κηφήνων και όχι μόνο με έναν, ελαχιστοποιούνται η πιθανότητες τόσο η βασίλισσα όσο και ο κηφήνας που θα την γονιμοποιήσει να προέρχονται από αυγά που γέννησε η ίδια μάνα βασίλισσα.
{adinserter Meli_post}
Δυστυχώς παρόλο που είναι μια απολύτως φυσιολογική διαδικασία, η σμηνουργία τις πιο πολλές φορές συγκρούεται με τα συμφέροντα του μελισσοκόμου. Ο πληθυσμός της μητρικής κυψέλης, έστω και προσωρινά μειώνεται. Παρόλο που μια νέα βασίλισσα θα εκκολαφθεί, θα γονιμοποιηθεί και θα γεννήσει και πάλι σύντομα, η διακοπή αυτή συμβαίνει ακριβώς την στιγμή που ο μελισσοκόμος δεν θέλει, δηλαδή στην αρχή της μεγάλης μελιτοφορίας. Συνήθως αυτές οι αποικίες δεν μπορούν να συλλέξουν μέλι για τρύγο ή συλλέγουν πολύ λιγότερο από αυτό που θα μπορούσαν. Από την άλλη πλευρά η αποικία που φεύγει ( αφεσμός ) , οδεύει προς ένα αβέβαιο μέλλον. Είναι το ρίσκο που κάθε μελίσσι παίρνει, με αντάλλαγμα την ευκαιρία για την διαιώνιση του είδους τους, για εκατομμύρια χρόνια τα έχουν καταφέρει καλά. Επίσης όταν η νέα αποικία βρίσκει καταφύγιο σε γειτονικά σπίτια και αποθήκες αποτελεί έναν πονοκέφαλο για τους γείτονες, οι οποίοι δεν είναι συνηθισμένοι να βλέπουν ξαφνικά χιλιάδες έντομα στο χώρο τους.
Η καλή διαχείριση των σμηνών σίγουρα περιλαμβάνει ενέργειες για την αποτροπή της σμηνουργίας. Προληπτικές ενέργειες μπορούν να εφαρμοστούν στην κυψέλη με σκοπό την αλλαγή της τάσης και αυτό πρέπει να γίνει πριν εκδηλωθεί η επιθυμία. Οι ενέργειες έχουν σκοπό την διατήρηση δύναμης του μελισσιού που είναι απαραίτητη για να συλλέξει πλεόνασμα νέκταρος. Αν κάποιος στη συνέχεια θέλει να χωρίσει το μελίσσι μετά τον κύριο τρύγο τότε αυξάνει ακόμη πιο πολύ την διαφορά απόδοσης ( κέρδος ) ανάμεσα σε ένα μελίσσι που σμηνούργησε και σε ένα που δεν το έκανε. Στο τέλος θα έχει και μέλι και επιπλέον σμήνη.
Οι Ευρωπαϊκές φυλές μελισσών τείνουν να σμηνουργούν την άνοιξη ( ανάλογα με την περιοχή ) , λίγο πριν ή κατά την διάρκεια της μεγάλης ανθοφορίας. Αυτό είναι λογικό καθώς ο αφεσμός που αναχωρεί θα χρειαστεί τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών ( νέκταρ , γύρη , νερό , πρόπολη ) για να εγκατασταθεί επιτυχημένα σε μια νέα κατοικία, να χτίσει τις κηρήθρες και να εκθρέψει τον νέο γόνο, αυτό την άνοιξη μπορεί να συμβεί. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι μελισσοκόμοι πρέπει να ελέγχουν για σημάδια σμηνουργίας πιο νωρίς από αυτή την περίοδο καθώς τα μελίσσια το γνωρίζουν αρκετό καιρό πριν. Οι υπόλοιποι παράγοντες απλά επιταχύνουν η επιβραδύνουν την διαδικασία, μερικές φορές τόσο ώστε αυτή τελικά να ακυρωθεί.
Επειδή η έννοια κύρια μελιτοφορία μπορεί να είναι ερμηνευτεί από τον καθέναν ως διαφορετική, ειδικά σε περιοχές όπως η δική μας που στην πραγματικότητα υπάρχει μεγάλη επικάλυψη ανθοφοριών και δεν υπάρχει μια σαφώς ορισμένη, αναφέρω ότι από συζητήσεις με παλιούς μελισσοκόμους ότι έχουν δει αφεσμό να φεύγει στις 6 Απριλίου μέχρι και αρχές Ιουνίου. Όπως προκύπτει από την παρατήρησή τους στην περιοχή της Κόνιτσας μπορεί ( ανάλογα με τον καιρό ) να περιμένει τον κύριο όγκο αφεσμών από τα μέσα Απριλίου μέχρι τέλη Μαΐου. Νομίζω πως πάνω κάτω αυτή είναι η περίοδος για πολλές άλλες περιοχές της χώρας.
{adinserter Meli_post}
Πολλά ερεθίσματα μπορεί να υποκινήσουν τις μέλισσες για να ξεκινήσουν βασιλικά κελιά σμηνουργίας. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι η συμφόρηση μέσα στην κυψέλη ( υπερπληθυσμός ) , η εξασθένιση της έντασης της φερομόνης της βασίλισσας , η αυξημένη παροχή νέκταρος και γύρης από την φύση, οι ώρες της ημέρας που μεγαλώνουν και η ηλικία της βασίλισσας. Παρόλο που οι αποικίες τείνουν να σμηνουργήσουν όταν μεγαλώνουν πολύ η σχέση του μεγέθους με τον διαθέσιμο χώρο είναι πιο αποφασιστικής σημασίας. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι σμηνουργούν όχι οι μεγάλες αποικίες αλλά αυτές που έχουν πολύ πληθυσμό σε σχέση με το χώρο που ζούνε, εφόσον αυτός δεν μπορεί να επεκταθεί. Άρα ένα πολύ μικρό μελίσσι αν ζει σε μια πολύ μικρή κυψέλη θα σμηνουργήσει και αυτό όταν δεν θα έχει άλλο χώρο.
Συμβαίνει συχνά μελίσσια να σμηνουργούν το φθινόπωρο, όχι όμως γιατί το ορίζει το ένστικτο αλλά επειδή δεν έχουν χώρο. Αυτό το γεγονός μας οδηγεί να χωρίσουμε την σμηνουργία σε δύο κατηγορίες. Ενστίκτου για πολλαπλασιασμό και χώρου. Όταν λοιπόν συμβαίνει σμηνουργία την άνοιξη δεν μπορεί να είναι σίγουρος κάποιος ποιας κατηγορίας είναι. Είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς αυτή την διαφορά, αφού με τους κατάλληλους χειρισμούς η σμηνουργία της δεύτερης κατηγορίας προλαμβάνεται σχετικά εύκολα, ενώ αντιθέτως αν ένα μελίσσι έχει αποφασίσει να σμηνουργήσει για να πολλαπλασιαστεί η προσθήκη χώρου δεν μπορεί να βοηθήσει! Το μελίσσι εκείνη την στιγμή θέλει να διαιωνίσει το είδος του, όχι χώρο για να βάλει μέλι.
Πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι ένα μέρος των μελισσιών θα σμηνουργεί ανεξάρτητα από όλες τις ενέργειές μας και έτσι πρέπει να είναι. Στην περίπτωση αυτή μια καλή λύση είναι η δημιουργία παραφυάδων. Αν χαλάμε τα βασιλικά κελιά σε μια αποικία η οποία θέλει να αναπαραχθεί απλά την καταδικάζουμε να μείνει με την παλιά βασίλισσα και αυτό δεν ξέρω μακροπρόθεσμα αν μπορεί να έχει μεγάλο όφελος.
Όταν μια αποικία συνωστίζεται πάρα πολύ, ίσως είναι δύσκολο για τις εργάτριες να «οσμιστούν» την φερομόνη της βασίλισσας η οποία είναι υπεύθυνη για την συνοχή της κυψέλης. Αυτή η φερομόνη επιδρά πάνω σε πάρα πολλές συμπεριφορές μέσα στην κυψέλη. Για παράδειγμα αποτρέπει τις εργάτριες από το να γεννούν. Αν για κάποιον λόγο περιοριστεί η ένταση αυτής της φερομόνης μπορεί να αποτελέσει σήμα για ανέγερση νέων βασιλικών κελιών. Επίσης η απουσία κενών κελιών για να γεννήσει η βασίλισσα μπορεί να ωθήσει την αποικία σε σμηνουργία.
Καθώς ο πληθυσμός μεγαλώνει και ο διαθέσιμος χώρος για την ωοτοκία περιορίζεται σημαντικά η βασίλισσα θα γεννήσει γονιμοποιημένα αυγά σε κάποια ειδικά προετοιμασμένα κελιά ( κυπελίδια ή βαλανίδια όπως τα λένε κάποιοι ) τα οποία συνήθως φτιάχνουν οι εργάτριες ως προεκτάσεις σε κελιά που βρίσκονται στα άκρα των κηρηθρών, έτσι ώστε να υπάρχει χώρος για την απαιτούμενη επιμήκυνση. Πρέπει να γνωρίζει κάποιος όμως ότι σε οποιοδήποτε σημείο της κηρήθρας μπορεί να γίνει βασιλικό κελί. Αφού γεννηθεί το αυγό σε 8 μέρες αυτό θα καλυφθεί, γεγονός που συνήθως δίνει την αφορμή για να φύγει ο αφεσμός. Κατά κάποιο τρόπο είναι πιο ασφαλές για την εκκολαπτόμενη βασίλισσα και κατά συνέπεια για το σμήνος που μένει πίσω αφού σε σφραγισμένο κελί λίγα μπορεί να πάθει ( εκτός αν επέμβει ο άνθρωπος ).
{adinserter Meli_post}
Στην προετοιμασία της σμηνουργίας συμβαίνει μια σειρά από αλλαγές στην αποικία. Η βασίλισσα χάνει ένα σημαντικό μέρος από το βάρος της ( οι εργάτριες κάνουν δίαιτα στην βασίλισσα, της παρέχουν λιγότερη τροφή ) και έτσι αυτή μπορεί να πετάξει μέχρι το νέο της σπίτι. Επίσης η ωοτοκία της μειώνεται πολύ. Η πτήσεις περιορίζονται ασυνήθιστα για την εποχή και στην φωλιά παρατηρείται συνωστισμός αφού οι μέλισσες προσπαθούν να πάρουν όσο πιο πολύ απόθεμα τροφής μαζί τους. Ένας θόρυβος γίνεται αντιληπτός, ένα «τραγούδι» που είναι αισθητά διαφορετικό από τον συνήθη ήχο μιας κυψέλης. Στην σμηνουργία περίπου το 50-70% ( αυτό το ποσοστό μπορεί να διαφέρει σημαντικά κάποιες φορές ) των μελισσών μαζί με την βασίλισσα «εφορμούν» από την κυψέλη και η βασίλισσα κάθεται σε ένα σημείο ( κλαδί, θάμνο, φράχτη κτλ. ) σε κοντινή απόσταση. Οι εργάτριες που πετάν γύρω με χαρακτηριστικό τρόπο σε λίγο πηγαίνουν και σχηματίζουν μια μπάλα στο σημείο που πήγε η βασίλισσα. Από εκεί λοιπόν ξεκινάν ανιχνεύτριες μέλισσες για να βρούνε μια κατάλληλη τοποθεσία για μόνιμη φωλιά. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από μερικά λεπτά ως και λίγες μέρες! Αφού βρεθεί η νέα φωλιά όλο το σμήνος πετάει μαζί και καταλήγει στον προορισμό. Μετά την σμηνουργία η παλιά κυψέλη μένει μόνο με το 30-50% του πληθυσμού και με μια βασίλισσα που πρέπει να εκκολαφθεί, να γονιμοποιηθεί και να αρχίσει να γεννά και πάλι. Κάποιες φορές ο αφεσμός περιμένει να εκκολαφθεί και μια νέα βασίλισσα η οποία πετά μαζί του ( μήπως όταν η βασίλισσα είναι πολύ πολύ γριά… ). Μπορούν να συμβούν δευτερεύοντες και τριτεύοντες αφεσμοί με όλο και πιο μικρό μέγεθος.
Όπως αναφέρθηκε πριν οι εργάτριες σχηματίζουν τα λεγόμενα κυπελίδια, δηλαδή διαμορφωμένα κελιά τα οποία προορίζονται για να γεννηθούν σε αυτά αυγά που θα εκτραφούν σε βασίλισσες. Αυτά είναι πολύ κοινά και δεν αποτελούν από μόνα τους σημάδι ότι υπάρχει σμηνουργία σε εξέλιξη. Μόνο αν γεννηθεί αυγό από την βασίλισσα μέσα σε αυτά οι εργάτριες τα συνεχίζουν ως βασιλικά κελιά. Για να μη υπάρχει σύγχυση με αυτά, η σμηνουργία θεωρείται ότι έχει ξεκινήσει όταν έχουν κατασκευαστεί πολλά βασιλικά κελιά στις άκρες του πλαισίου και έχουν μέσα τους αυγά ή λάβρες που οι εργάτριες ταΐζουν συστηματικά.
Βασιλικά κελιά όμως μπορούν να κατασκευαστούν και για λόγους πέραν από την σμηνουργία. Την άνοιξη είναι πολύ συνηθισμένο οι μέλισσες να αντικαθιστούν τις ή ελαττωματικές βασίλισσες. Το πρόβλημα είναι πως μπορεί κάποιος να μπερδέψει αυτά τα κελιά και να τα καταστρέψει νομίζοντάς τα για κελιά σμηνουργίας. Αυτό είναι πραγματικά καταστροφή για την αποικία, την οποία στην ουσία ορφανεύει ο ίδιος! Βέβαια μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την αντικατάσταση αφού τότε γίνονται λίγα κελιά ενώ στην σμηνουργία πολλά! Επίσης πάντα πριν καταστραφεί οποιοδήποτε κελί βασιλικό, πρέπει να ελεγχθεί αν υπάρχουν αυγά ημέρας. Επίσης τα κελιά αντικατάστασης γίνονται συνήθως αν όχι στο μέσο του πλαισίου κάπου στην περίμετρο της περιοχής γόνου ( εκεί βρίσκονται τα πιο πολλά αυγά ) και όχι στα όρια των κηρηθρών όπως στην σμηνουργία. Εξαιρέσεις πάντα μπορεί να συμβούν, καλό είναι όμως να γνωρίζει κάποιος και να έχει τις πιθανότητες με το μέρος του.
Η αποτροπή της σμηνουργίας περιλαμβάνει ενέργειες οι οποίες πρέπει να ξεκινήσουν αρκετά πριν την αναμενόμενη περίοδο. Υπάρχουν πολλές τακτικές που εφαρμόζονται από τους μελισσοκόμους για την αποτροπή της σμηνουργίας. Όλες οι πρακτικές προϋποθέτουν συχνή επιθεώρηση των κυψελών.
Τα σμήνη όταν φεύγουν μερικές φορές καταλήγουν σε μέρη… που δύκολα περιμένει κάποιος να δει!
Συμπερασματικά, η αποτροπή της σμηνουργίας μπορεί σε κάποιο βαθμό να γίνει λαμβάνοντας προληπτικά και αρκετό καιρό πριν συνδυαστικά τα μέτρα που αναφέρθηκαν. Αν ένα μελίσσι έχει λόγους για να σμηνουργήσει ( παλιά βασίλισσα που δεν έχει ισχυρή φερομόνη ή η γέννα της δεν είναι αποδοτική ) τότε τα μέτρα της καταστολής είναι περιττά. Η παλιά βασίλισσα δεν μπορεί να γεννήσει στον υπάρχον χώρο, θα γεννήσει και σε επιπλέον πάτωμα που θα της δώσουμε ή θα το καλύψει και αυτό με την ανίσχυρη φερομόνη της ? Αν η βασίλισσα είναι νέα και ισχυρή τότε απλά έχουν βοηθητικό αποτέλεσμα οι μέθοδοι για την αποσυμφόρηση. Οι βασίλισσες στο μελισσοκομείο πρέπει να είναι κάτω των 2 ετών για να έχει νόημα η λήψη προληπτικών μέτρων και για να είμαστε σίγουροι για αυτό μόνο το σημάδεμα της βασίλισσας με το κατάλληλο χρώμα μπορεί να δώσει σιγουριά. Είναι μια διαδικασία δύσκολη, χρονοβόρα ή σχεδόν αδύνατη για κάποιον που θέλει ξαφνικά να μαρκάρει όλες τις βασίλισσες του μελισσοκομείου. Αν όμως αρχίσει σταδιακά σε κάθε νέο μελίσσι – παραφυάδα που φτιάχνει ( είναι εύκολο σε μικρά μελίσσια ) και σημαδεύει τις βασίλισσες με το κατάλληλο χρώμα σε 2-3 χρόνια θα έχει όλες τις βασίλισσες σημαδεμένες και ο φόρτος εργασίας θα περιορίζεται μόνο σε μερικά λεπτά κάθε φορά που φτιάχνει παραφυάδα, δηλαδή στην πράξη δεν θέλει τόσο χρόνο όσο αρχικά φαίνεται. Τα μελίσσια που ενδεχομένως θα πιάσει και δεν είναι δικά του μπορεί να τα σημαδέψει με ένα χρώμα άσχετο και σταθερό κάθε φορά έτσι ώστε να ξέρει πως είναι βασίλισσα από σμηνουργία. Όταν αυτή αντικατασταθεί με φυσικό τρόπο από τις μέλισσες την σημαδεύει με το χρώμα του τρέχοντος έτους. Με αυτό τον τρόπο ο μελισσοκόμος ξέρει ακριβώς τι να περιμένει από το κάθε μελίσσι του.
Μετά από όσα ειπώθηκαν σε αυτό το άρθρο απαντήθηκαν κάποια ερωτήματα όσον αφορά την σμηνουργία και την αποτροπή της. Ένα ερώτημα όμως γεννιέται και δεν μπορεί να απαντηθεί με σιγουριά.
Στην κυψέλη υπάρχει μοναρχία ή δημοκρατία ?
{adinserter Meli_post}
Ο εντοπισμός της βασίλισσας ανάμεσα στις χιλιάδες εργάτριες που μια κυψέλη έχει, είναι ένας χειρισμός που απαιτεί πολύ εξάσκηση στο μάτι αλλά ακόμη και με αυτή την προϋπόθεση δεν σημαίνει ότι είναι εύκολη εργασία. Όσο παλιός και έμπειρος να είναι κάποιος πιστεύω πως δεν είναι σε θέση να ανοίξει οποιαδήποτε κυψέλη ανά πάσα στιγμή και να βρει την βασίλισσα. Ειδικά όταν κάποιοι μελισσοκομικοί χειρισμοί επιβάλουν την εύρεσή της, το να αυξήσεις με κάποιο τρόπο τις πιθανότητες μόνο βοήθεια μπορεί να είναι. Για παράδειγμα πολλοί, κυρίως νέοι μελισσοκόμοι ( όπως και εγώ ) , ίσως είναι σκεπτικοί και διστακτικοί στο να κόψουν μια παραφυάδα. Σε πάρα πολλούς χειρισμούς η περιγραφή ξεκινάει με τα παρακάτω λόγια : «Βρίσκουμε την βασίλισσα και στην συνέχεια… κάνουμε το ένα ή το άλλο». Αν είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε την βασίλισσα σχετικά εύκολα, τότε πολλοί χειρισμοί που αρχικά μας φαίνονται δύσκολοι, ίσως γίνουν ευκολότεροι. Με αυτό το σκεπτικό φέτος επέλεξα να σημαδέψω – μαρκάρω κάποιες βασίλισσες για να διαπιστώσω κατά πόσο αυτό με βοηθάει στον εντοπισμό τους. Προχωρώ λοιπόν στην περιγραφή του πρακτικού κομματιού, αφού το αν βοηθάει κάποιον ή όχι είναι ζήτημα υποκειμενικό.
Στην πρώτη επιθεώρηση της χρονιάς, η οποία φέτος για εμένα ήταν στις 04 Μαρτίου 2013, διαπίστωσα κάτι σημαντικό. Αν κάποιος θέλει να σημαδέψει βασίλισσες, ίσως είναι μια καλή εποχή. Και αυτό το λέω αν θέλει να μαρκάρει παλιές βασίλισσες και όχι νέες γιατί οι νέες μπορούν πολύ πιο εύκολα να μαρκαριστούν όταν είναι στις μικρές παραφυάδες ή στα κυψελίδια γονιμοποίησης. Εκεί πρέπει κατά την γνώμη μου να μαρκάρονται όλες οι βασίλισσες, όμως εγώ αρχές του έτους είχα μόνο μελίσσια που ξεχειμώνιασαν και κάπου έπρεπε να κάνω την πρακτική μου.
{adinserter Meli_post}
Τα μελίσσια λοιπόν αυτή την περίοδο είναι στο πιο μικρό τους μέγεθος. Αρχές της άνοιξης, παρόλο που η γέννα έχει ξεκινήσει και είναι ικανοποιητική, ο ρυθμός θανάτων δεν αφήνει τον πληθυσμό να πάρει πολύ πάνω του. Έτσι θεωρώ πως είναι κατάλληλη ευκαιρία. Πράγματι στην πρώτη επιθεώρηση, είδα όλες τις βασίλισσες από τις λίγες κυψέλες που έχω. Ειδικά σε κάποια μικρά μελίσσια που διαχείμασαν σε μικρή κυψέλη των 5 πλαισίων, η υπόθεση της εύρεσης της βασίλισσας ήταν ακόμη πιο εύκολη. Από εκεί λοιπόν ξεκίνησα. Επίσης δεν ήθελα να προκαλέσω τυχόν βλάβη σε βασίλισσα παραγωγικού μελισσιού, ενώ στα πολύ μικρά είναι λιγότερο σημαντικό αυτό το ενδεχόμενο.
Προμηθεύτηκα λοιπόν ένα μαρκαδόρο ( με ειδικό χρώμα ). Τέτοιοι υπάρχουν στα μελισσοκομικά καταστήματα και κοστίζουν 3-4 ευρώ για κάθε έναν. Χρειάζονται 5 διαφορετικοί, όσα τα χρώματα που χρησιμοποιούνται διεθνώς για την σήμανση βασιλισσών ανάλογα με το έτος. Επίσης προμηθεύτηκα και μια μικρή παγίδα για την βασίλισσα, έναν εγκλωβιστή δηλαδή που την κρατά πάνω στο πλαίσιο.
{adinserter Meli_post}
Στην αρχή θεωρούσα πως ο εγκλωβιστής αυτός επιτρέπει και το μαρκάρισμα, αλλά στην πράξη αποδείχθηκε πως είναι χρήσιμος μόνο για να περιορίσει κάποιος την βασίλισσα προσωρινά σε ένα σημείο. Δεν είναι δυνατό το σημάδεμα μέσα από την συσκευή αυτή. Οπότε μη έχοντας κάποιο άλλο καταλληλότερο εργαλείο, σημάδεψα τις βασίλισσες με έναν… εντελώς ανορθόδοξο και ριψοκίνδυνο τρόπο. Με τον μαρκαδόρο και ενώ εκείνη προχωρούσε αμέριμνη πάνω στα πλαίσια, πλησίασα προσεκτικά και με ένα απαλό άγγιγμα της έκανα μια βουλίτσα στο πάνω μέρος του θώρακα, το σημείο που πρέπει να γίνεται.
{adinserter Meli_post}
Το σημάδεμα γίνεται με πιο ορθόδοξους τρόπους. Π.χ πιάνεις της βασίλισσα με τα χέρια και την σημαδεύεις ή κάνεις χρήση άλλων εργαλείων. Κάποιοι περιορισμοί είναι οι εξής :
Μη τήρηση των παραπάνω μπορεί να επιφέρει μη αποδοχή και αντικατάσταση της βασίλισσας. Στην πράξη για εμένα αποδείχθηκε ότι ο χρόνος για να στεγνώσει δεν έπαιξε ρόλο ( άμεσα εφόσον δεν την εγκλώβισα ) ενώ σε μία από τις τρεις που σημάδεψα κατά λάθος της έβαψα και το φτερό. Σήμερα που επιθεώρησα αυτά τα μικρά μελισσάκια είδα σε όλα τις βασίλισσές τους με το κόκκινο σημαδάκι να γεννάν πολύ ωραίο και συμπαγή γόνο.
{adinserter Meli_post}
Στο παραπάνω βίντεο η λεπτομέρια ήταν μεγαλύτερη όμως μέσω του Youtube χάθηκε αρκετή ποιότητα. Αυτό θα λυθεί στα επόμενα βίντεο. Πατήστε αν θέλετε το παρακάτω σύνδεσμο || Η βασίλισσα σημαδεμένη πάνω στο πλαίσιο || και αν θέλει κάποιος να μου πει αν από τον υπολογιστή του φαίνεται καλύτερα σε σχέση με το βίντεο από το Youtube με ένα σχόλιο στο κάτω μέρος της σελιδας.
Άρα οι κανόνες είναι καλό να εφαρμόζονται, μια προσωπική δοκιμή όμως έχει πάντα μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε ανάγνωσμα σε οποιοδήποτε βιβλίο. Δοκίμασα κάτι μόνος μου, τώρα πλέον ξέρω! Έχω γράψει και σε άλλο άρθρο, ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο φόβος της αποτυχίας, ενώ στην πράξη η αποτυχία είναι ευλογία και ο τρόπος για να γίνεις καλύτερος από τον εαυτό σου.
Με το σημάδεμα επιτυγχάνεται πραγματική γνώση σε πολλά μελισσοκομικά ζητήματα. Μπορεί κάποιος να ξέρει την ηλικία μιας βασίλισσας. Πειράματα έδειξαν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό βασιλισσών αλλάζεται από τις μέλισσες τους πρώτους έξι μήνες, γεγονός που ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος για νέες βασίλισσες αν αυτές δεν ήταν σημαδεμένες. Μια δική μου παρατήρηση είναι ότι, δεν είναι ανάγκη αν δεν θέλει κάποιος να σημαδεύει τις βασίλισσες με διαφορετικά χρώματα. Μπορεί να τις σημαδεύει πάντα με ένα χρώμα. Το κόκκινο είναι ένα καλό χρώμα για μοναδικό. Δεν θα γνωρίζει την ηλικία της βασίλισσας αλλά θα μπορεί να την εντοπίσει εύκολα και θα ξέρει αν είναι η παλιά βασίλισσα ή αν στο ενδιάμεσο έχει αντικατασταθεί από νέα ( δεν θα είναι σημαδεμένη ). Με αυτό τον τρόπο, αν βρούμε την βασίλισσα την σημαδεύουμε με το χρώμα μας.
Θα κάνω άλλη μια σκέψη, τελευταία μεν αλλά πολύ προχωρημένη και μάλλον τέτοια που δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Το σημάδεμα της βασίλισσας σε μια περιοχή η οποία έχει πολλούς μελισσοκόμους μπορεί να ξεμπερδέψει το ζήτημα των αφεσμών. Δηλαδή να αναπτυχθεί ένας κώδικας τοπικός, π.χ το πράσινο 1 ( υπάρχει ειδική συσκευή που μπορεί να γράψει νούμερα πάνω στην βασίλισσα ) είναι του Θωμά, το κόκκινο 3 του Κώστα και πάει λέγοντας. Όπως είπα αυτό μοιάζει περισσότερο με μυθιστόρημα γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε όλοι μας σε ( ψυχολογική ) θέση να δώσουμε στον Κώστα τον αφεσμό που έπιασε η παγίδα μας αλλά… η βασίλισσα με έκπληξη βλέπουμε να είναι κόκκινο 3!!!!
Με αυτό τον τρόπο σημάδεψα τις πρώτες μου βασίλισσες.